บทที่ 11

คนร้าย คนรัก

@ เวลาผ่านไปจนถึงวันสอบ

“เธอนี่ คิดเองเออเองตลอดเลยนะ ฉันยังพูดไม่ทันจบเลย ฉันไม่ได้ทำเพราะพินัยกรรม แต่ฉันทำเพราะฉันรู้สึกดี รู้สึกหวั่นไหว และฉันก็ไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนอยู่ใกล้เธอ อย่างนี้จะเรียกว่ารักได้หรือยัง แม่สาวจอมยุ่ง” เสียงธีรเดชลอยผ่านโสตประสาท

‘โอ๊ย ทำไมลืมไม่ได้สักที ออกจากหัวฉันไปซะ’ เอยส่ายหัวแรงเพื่อให้ความคิดออกจากหัวไป

“ข้อสอบคงไม่ยากขนาดนั้นหรอก คุณอรอนงค์” อาจารย์คุมสอบพูดใกล้ๆ แล้วเดินผ่านไป ในขณะที่คนอื่นกำลังอ่านคำถามในข้อสอบด้วยใจจดจ่อทำให้บรรยากาศดูเงียบจนได้ยินเสียงเข็มวินาทีของนาฬิกา มันเป็นความเงียบที่ทำให้มีสมาธิหรืออาจจะเป็นความกดดัน แต่ในสมองของเอยในตอนนี้กลับมีแต่เสียงเขาและภาพเหตุการณ์ต่างๆ มาอยู่ในใจ

ข้อสอบคณิตศาสตร์กลายเป็นภาษาต่างดาวที่เธอไม่รู้จัก นี่มันอาถรรพณ์อะไรกัน ตั้งแต่วันนั้นก็เรียนไม่รู้เลย แล้วข้อสอบนี่อีก ให้ตายเถอะ

เอยนั่งทำข้อสอบจนเกือบหมดเวลา แล้วเก็บของทั้งหมดก่อนที่จะวางข้อสอบบนโต๊ะตรงหน้าอาจารย์

‘ถ้าฉันสอบตกฉันจะไม่ให้อภัยนายเลย ตาขี้เก๊ก’